Diora - MDS 706 HX PRO

MDS 706 to najwyższy model magnetofonu Diory z lat '90. Brat bliźniak 506'tki różni się od 702 i 502 w zasadzie tylko obecnością układu HX PRO. Pó.xniejsze wersje miały ponadto stożki Alps'a.

MDS 706 to typowy dwukasetowy magnetofon, wyposażony w standardowy zestaw funkcji, takich jak kopiowanie z normalną i dużą szybkością, redukcję szumów B i C, filtr MPX oraz continous play. Jest też funkcja wyszukiwania utworów, ale działa dobrze tylko w wersjach ze stożkową głowicą - w tych ze zwykłą często głowica nie dotyka jednak taśmy przy przewijaniu i magnetofon nie wyszukuje utworów. Ponadto może współpracować z timerem.

Płyta czołowa to przeciętnej jakości plastik. Zamontowano w niej wyswietlacz pokazujacy poziom głośności dźwięku, który mógłby robić dobre wrażenie w taniej mikrowieży First, ale na pewno nie w magnetofonie hi-fi. Mamy tu bowiem całe pięć diod na kanał! Oprócz tego wyświetlacz pokazuje aktualną czynność magnetofonu, na szczęście bardziej precyzyjnie. W srodku znajdziemy fatalne jednosilnikowe mechanizmy z manualną regulacją prędkości - kaszana!

Brzmienie magnetofonu jest przyzwoite. Góra bywa nieco zbyt sycząca, ale ogólnie, jak na zwykłego kaseciaka bez bajerów jest nieźle. Denerwuje tylko drżenie - zbyt duze jak na sprzet hi-fi.

Byłoby nienajgorzej, gdyby nie to, że, podobnie jak inne modele serii 700 i 500, magnetofon non-stop sprawia problemy. Od drobnych mankamentów (np błyskających od rzeczy wskaźników funkcji podczas włączania innych), pezez większe, jak nie zawsze działajaca funkcja wyszukiwania, po duze usterki, które zdarzają się znacznie częściej niz w jakimkolwiek innym magnetofonie. MDS 706 psuje się z dużą regularnością. Blokowanie sie mechanizmów, awarie mikroprocesora czy awarie tranzystorka odpowiadającego za wyłączanie silników w trybie standby to normalka. Na nieszczęście konstrukcja decka skutecznie utrudnia wszelkie naprawy. Wewnatrz obudowy znajdziemy płytkę drukowaną typu "groch z kapustą" - nie ma mowy o wydzielonych sekcjach, taśmach komputerowych i odpowiednio od siebie oddalonych elementach, jak w Soniakach czy Marantzach. Tu jest jedna wielka sekcja zawierająca wszystko, z nieomalże włażącymi na siebie elementami. Dodatkową atrakcją jest plątanina kabli łączących płytę czołową z płytą drukowaną. Kabli nie liczyłem, bo mi sie nie chciało, ale samych wtyczek trzeba wypiąć ponad dziesięć, zeby wygodnie wymontowac mechanizm. Praktycznie cała przestrzen za panelem to jedno wielkie kłębowisko przewodów - ohyda!!!

Im dłużej mam kontakt z tymi MDS'ami tym bardziej ich nie znoszę. To po prostu fatalne magnetofony. Rozumiem, że kazdy producent ma wpadki - nie da sie tego uniknąć. Kłopot polega na tym, że nawet jeśli w diorze w '91 roku nie wiedzieli, że 500 to badziewie (w co wątpię), to taki szajs moze sobie pobyć w ofercie przez pół roku, moze rok. Te złomy figurowały w ofercie Diory znacznie dłużej. Nie wiem, czy jakaś inna firma kiedyś skonstruowała gorszy magnetofon hi-fi... Gwiazdki tylko za brzmienie.